تأملی پیرامون اخوانیه مستوره به رونق سنندجی وتاثیر آن در پرتو افکنی به مسائل برگ های پایانی تاریخ او

تاثیر پایه های فکری ابوزید در نگرش او به مسائل زنان

نصر حامد ابوزید، اندیشه مند معاصر مصری، به مساله زن در قرآن با نگاهی نو می نگرد و بر آن است که اتهام های وارد شده بر اسلام را پاسخ دهد. وی، با تکیه به روش تجربه گرایی و با توجه به بافت تاریخی و زبانی آیات، احکام تشریعی مربوط به زنان را کوتاه مدت و وابسته به شرایط زمان نزول می داند و با بررسی چالش های مهم مسائل زنان، مانند چندهمسری، ارث، و حجاب، تلاش می کند برابری زن و مرد را در قرآن، با استناد ...

تأملی در نگرش جامعه‌شناختی مارکسیستی به تاریخ ایران

امروزه، با نگاهی به سابقة نیم‌‌ قرنی مطالعات و تحقیقات نظری در تاریخ ایران میبینیم که اجزای نظریه‌های موسوم به «ماتریالیسم تکاملی تاریخ» و «نظام آسیایی»، گفتمانهای نظری مسلط در تحلیل جامعه‌شناختی ویژگیهای تاریخ ایران بودهاند. نظریاتی که دارای اصل و منشأ اروپایی، یا اروپایی ـ روسی و ترویج‌کنندة ایدئولوژی مارکسیسم ـ لنینیسم و ارزشهای سرمایهداری و لیبرالیسم غربی هستند. مهمترین معضلات معرفتی حاکم د...

تاملاتی پیرامون نشر الکترونیکی ، مسائل و مشکلات آن در ایران

زبان و مسائل پیرامون آن در مثنوی معنوی

توجه به زبان یکی از آراء و اندیشه‌های مولوی در مثنوی معنوی است. در تفکر عرفانی مولوی، حقیقت زبان نه چیزی از جنس لفظ که از جنس معنا است و آن معنا که سرچشمة اصلی کلمات است، "بانگ حق" است.بر اساس آنچه که در سنت عرفانی «زبان در مقام تحلیل» نامیده می‌شود، مولوی خلافِ بسیاری از متفکران مسلمان دربارة زبان رویکردی صرفاً ظاهری و مبتنی بر قرارداد اتخاذ نمی‌کند، زیرا چنین تفسیری بیرون از عرصة آرا و اندیشه‌ه...

تأملی جامعه‌شناختی پیرامون کاربردهای گفتمانی «نمی‌دانم» در زبان فارسی در پرتو الگوی هایمز

پژوهش پیش‌رو بر آن است تا در بستر الگوی هایمز (1967)، به کنکاش و شناسایی کاربردهای گفتمانی «نمی­دانم» در زبان فارسی بپردازد. در این تحقیق از نوع کیفی بوده و جمع­آوری داده­های مورد نیاز بر مبنای مشاهده در محیط طبیعی و به شکل هدفمند صورت گرفته است؛ به این صورت که تعداد 450 بافت­ طبیعی که افراد در تعاملات روزمرۀ خود مورد استفاده قرار می­دادند و در آنها قطعۀ زبانی «نمی­دانم» بکار رفته بود ضبط گردید...

شهـریـار، سنت‌گرایی رو به سوی نـوگرایان (تأملی در راز دل‌های او با نیما)

نام شهریار، این "تب کرده­ی عشق"[1] با غزل سنتی در شعر فارسی پیوند خورده است. او سنت­گرایی بود که روی به سوی نوگرایی داشت، و از سوی دیگر، غالب نوگرایان، وی را در غزل سنتی در شعر معاصر، سرآمد می­شمرند. عشق و شوریدگی، جان‌مایه‌ی اصلی غزل‌های اوست. در ابتدای جوانی، عشقی زمینی خرمن وجود او را به آتش کشید، اما ناکامی در این دل‌باختگی، وی را به سوی عشقی عرفانی و آسمانی سوق داد. غزل­های او وصف حال این ...